De zee

Eindelijk de zee. Wij hadden een tip gekregen van een hollander dat er in Mira iets te zien was. Dus tussenstop en een overnachting erbij gedaan want tot laat op de avond bij een jonge portugees blijven hangen. Deze heeft een strandbarak waarin hij café houd. Deze staat meters voorbij de reguliere dijkcafés. In het zand ligzakken, soms overdekt door driehoek baches op houten stokken. Tegelijkertijd zijn er 6 jonge duitsers aanwezig welke plotseling verschieten omdat connie zegt dat ze ALLES begrepen heeft wat ze zeggen. Hilariteit bij die gasten enorm. Voorts loopt den hond daar op dat strand 100den meters tot zij bekaf is. En gaan wij slapen als het al heel donker is op het strand. Wij moeten een houten trap nemen om tot bij de mobilhome te geraken. (de duinengordel oversteken) endit gaat niet zonder slag of stoot na het nuttigen van superlekkere caïpirinhas.

Daags nadien zien wij een aparte vismethode van ginder. De netten worden op speciale wijze en door mideel van tractoren binnengetrokken.

Uiteraard een vloed van meeuwen op het strand. Doch den hond jaagt voortdurend de meeuwen weg.

We trekken richting "sud" en rijden op hetvolgende anstippunt. Er moet een prachtige kerk staan in Batalha volgens mijn nonkel. Inderdaad !